سخنرانی دکتر کرمزاده با موضوع" نقش زنان در ریاضیات"

سخنرانی دکتر کرمزاده با موضوع" نقش زنان در ریاضیات"


سخنرانی دکتر کرمزاده با موضوع" نقش زنان در ریاضیات"

 

پروفسور کرم‌زاده در وبیناری که به مناسبت زادروز مریم میرزاخانی با موضوع " نقش زنان در ریاضیات " و به همت گروه ریاضی دانشگاه ملایر برگزار گردید، سخنرانی کرد. 

 این وبینار که سومین وبینار ازسلسله وبینارهای " ریاضیات و جامعه" است، روز پنج شنبه، 23 اردیبهشت ماه، به همت گروه ریاضی دانشگاه ملایر و با همکاری اداره آموزش و پرورش ملایر و انجمن علمی دانشجویی خیام برگزار گردید.

پروفسور کرم زاده استاد بازنشسته دانشگاه شهید چمران اهواز ابتدا به نقش برجسته زنان در علوم و به ویژه ریاضیات اشاره کرد و گفت: علیرغم اینکه زنان بستر مناسبی برای رشد و شکوفایی در زمینه ی علوم گوناگون و به ویژه ریاضیات نداشته اند اما تلاش های فردی بسیاری برای اثبات توانایی خود در این زمینه نموده اند که همواره نتایج خوبی به همراه داشته است.

وی ادامه داد: موجودیت زن و مرد یکسان است. بنابراین به توانایی های ذهنی افراد باید به عنوان یک انسان و فارغ از جنسیت نگاه کرد. 

چهره ماندگار ریاضی کشور همچنین با اشاره به این که در علوم به ویژه ریاضیات به زنان و تلاش آنان توجه کافی نشده ابراز تاسف کرد و افزود: یکی از عواملی که موجب شده زنان به جایگاه واقعی خود درزمینه های مختلف دست پیدا نکنند، جفایی است که جامعه ی مردان به زنان در همه ی کشورها داشته است و با عقب نگه داشتن زنان از عرصه های علوم و به ویژه ریاضیات موجب شدند تا زنان آنگونه که شایسته است در این زمینه مطرح نشوند.

وی اضافه کرد: فرصت برای جبران این کم توجهی هست و ما امروز باید با فراهم نمودن بستر مناسب و لازم زمینه را برای فعالیت زنان در عرصه های مختلف فراهم آوریم.

کرم‌زاده در بخش دیگری از سخنان خود به اولین ریاضیدان زن جهان و سرنوشت تلخی که داشت اشاره و خاطرنشان کرد: اولین ریاضیدان زن جهان به نام "هیپاتیا" که در اسکندریه زندگی می کرد و در نجوم، فلسفه و مقاطع مخروطی تخصص داشت متاسفانه سرنوشت غم انگیزی داشت که در فیلمی به نام " آگورا" به تصویر کشیده شده است، هیپاتیا در نهایت به دست برخی از متعصبان مسیحی، به خاطر عقایدش سوزانده شد.

وی افزود: به زنان عصر جدید که برگردیم، "اِمی نوتر" را اکثر ریاضیدانان و فیزیک دانان، مهم ترین زن تاریخ ریاضی دنیا به شمار می آورند. وقتی نوتر می خواست در سال 1900 وارد دانشگاه آلمان شود و ریاضی بخواند، به او اجازه این کار داده نشد. با وجودی که پدرش استاد ریاضیات بود، ولی مسئولان وقت دانشگاه در آلمان، اظهار کردند که کلاس مختلط جنسیتی، نظم دانشگاه را به هم می ریزد و نوتر به طور غیر رسمی در کلاس های درس حاضر می شد. پس از گذشت چند سال توانست دوره دکترای خود را به پایان برساند اما بازهم هفت سال بدون دریافت حقوق ، در کارتدریس به پدرش کمک می کرد. توجه داشته باشید این اتفاقات شروع قرن بیستم رخ داده و زمان چندان دوری نیست که اروپایی که خود را مهد تمدن می داند، با زنان دانشمند چنین رفتاری داشت.

استاد بازنشسته دانشگاه شهید چمران اهواز با بیان این مطلب که درعصر حاضر نیز می توان به جولیا رابینسون و موانعی که با آن روبرو بود اشاره کرد و گفت: اگر به عصر حاضر برگردیم به " جولیا رابینسون" می رسیم که در سال 1940 ، موفق به اخذ مدرک کارشناسی ریاضی شد و تصمیم گرفت به تحصیل ادامه دهد و در دانشگاه کالیفرنیا به راهنمایی "رافائل رابینسون"( همسر جولیا رابینسون)، مشغول به تحصیل در دوره کارشناسی ارشد در نظریه اعداد شد. در آن زمان طبق قانون به او اجازه تدریس به عنوان دستیار را در گروه نمی دادند.(این قانون بیان می کند که همسر و نزدیکان افراد درجایی که فرد مقام و مسئولیتی دارد اجازه کار ندارند). اما آیا اگر زنی هم در اداره ای مقامی داشت، شوهرش نیز نمی تواند در آن جا استخدام شود؟!

وی ادامه داد: جولیا بعدها در رشته منطق دکترا گرفت و مدتی هم با مارتین دیویس و هیلاری پاتنام، روی مسئله دهم هیلبرت کارهای ارزنده ای انجام داد، اما تمام کننده این کار، ریاضیدان جوان روسی به نام ماتیاسویچ بود که در سال 1970 این مسئله را حل کرد. اگر جولیا موفق می شد این مسئله را حل کند، یقیناً اولین زن برنده مدال فیلدز در جهان می شد. جولیا در سال 1975، اولین زنی بود که به عضویت در آکادمی علوم امریکا در آمد و در سال 1983، اولین زنی بود که به عنوان رئیس انجمن ریاضی امریکا انتخاب شد اما در سال 1985 قبل از اینکه دوره ریاستش بر انجمن به پایان برسدبه علت ابتلاء به سرطان در گذشت.

کرم زاده همچنین اضافه کرد: جولیا شدیداً به تبعیض موجود بین زنان و مردان در جامعه ریاضی واقف بود. از این رو همکاران زن را تشویق می کرد تا ضمن یافتن یکدیگر، از هم پشتیبانی کنند، به خصوص کسانی را که توانایی کار تحقیقاتی اصیل داشته باشند. وی پیشنهاد کرد تا اتحادیه ریاضی دانان زن امریکا، فعالیت بیشتری کند.( مانند اتحادیه بانوانی که در کشور ما، به عنوان شاخه ای از انجمن ریاضی ایران، فعالیت خود را آغاز کرده است).

سرپرست المپیاد ریاضی با بیان این مطلب که گویا باید سه دهه طول می کشید تا آرزوی جولیا رابینسون، با ورود مریم میرزاخانی، دختر ریاضیدان ایرانی برای ادامه تحصیل به امریکا، محقق شود اظهار کرد: این دختر در مدت چهار- پنج سال، رساله ای بی نظیر نوشت ودر ادامه مقالات ارزشمندی منتشر کرد که جایزه فیلدز را برای ایشان به ارمغان آورد و نگذاشت حل بعضی از مسائل موجود در رساله و مقالاتش، به چند صد سال آینده موکول شود.

وی ارزش کار میرزاخانی را در به خودباوری رساندن زنان در سر تا سر جهان دانست واظهار کرد: مریم میرزاخانی توانست تابوی دنیای مذکر را بشکند. ارزش کار میرزاخانی در آن است که هزاران زن را در سر تا سر جهان، به خود باوری رساند، نه تنها در ریاضی، بلکه در تمام فعالیت های فکری بشری، وگرنه این جایزه را ریاضیدانان متعددی دریافت کرده اند.

چهره ماندگار ریاضی کشور در پایان به بیان خاطراتی از توانایی مریم میرزاخانی در المپیاد پرداخت وخاطرنشان کرد: در سال های 1994 و 1995 که مریم در المپیادهای هنگ کنگ و کانادا شرکت کرد، من به اتفاق دکتر رضوی، سرپرستان تیم بودیم. مریم در کانادا، امتیازکامل (42 از 42) گرفت و در هر دو المپیاد، به مدال طلا دست یافت. با توجه به عملکردش در این دو مسابقه، متوجه توانایی خاص او در زمینه تفکر ریاضی و ذهن زیبای او شدم. چند سال بعد که همراه دانشجویان دانشگاه صنعتی شریف، برای مسابقات ریاضی مهمان ما در دانشگاه اهوازبودند، اینجانب سرپرست مسابقات و طراح سئوال جبر در زمینه حلقه ها بودم و فکر نمی کردم کسی حتی میرزاخانی، قادر به حل آن باشد. ولی با شگفتی دیدم که با مهارتی خاص، مسئله را حل کرده است و در آن سال نفر اول مسابقات شد.

درپایان این وبینار شرکت کنندگان پرسش هایی را مطرح کرده و به بحث و گفتگو پرداختند.

برای مشاهده سخنرانی کامل اینجا کلیک کنید.